De biografie wordt in het algemeen in chronologische volgorde verteld. Binnen dat raamwerk zullen er uitstapjes worden gemaakt naar onderwerpen, thema’s, auteurs. Daarnaast zal op de actualiteit worden gereageerd wanneer die daar aanleiding toe geeft. Ook worden gastauteurs uitgenodigd om bijdragen te schrijven. De uiteindelijke vorm van de biografie zal afhangen van de manier waarop de lezer het materiaal organiseert: op volgorde van verschijnen of gesorteerd op onderwerp via tags en categorieën.
Toen ik aan De open ruimte begon, ging ik van het naïeve idee uit om teksten weer te geven zoals ik ze aantrof: een zogenaamd diplomatische uitgave. Zoiets is bij een klein corpus teksten wellicht vol te houden, maar niet bij de digitalisering van een heel oeuvre. Het heeft geen zin om geciteerde gedichten de ene keer cursief, dan vet, dan in een kader of in een afwijkende letter weer te geven, alleen omdat de oorspronkelijke publicaties het zo hebben gewild. Hetzelfde geldt voor de structuur van bronvermeldingen en voor de indeling van pagina’s in koppen, subkoppen, hoofdstukken, noten, enz. Dit spreekt eigenlijk allemaal vanzelf; op formeel en typografisch gebied moet voor uniformiteit worden gekozen.
Dat wil niet zeggen dat die ook overal is gerealiseerd. Van de pretentie dat deze publicatie aan de eisen van een stringente editiewetenschap zou voldoen, moet ook na De Roders vermaningen (zie De geschiedenis van een website) met verschuldigde excuses worden afgezien. Nu hebben websites op boekpublicaties weliswaar voor dat ze voor verbetering vatbaar zijn, maar mij ontbreekt de tijd, de expertise, en ten slotte de scrupule. Het zal erfelijk zijn. Wie toch van mening wil blijven dat een en ander niet door de beugel kan, bied ik het volgende uit Intieme optiek, een reactie op een bespreking door hoogleraar W. Blok:
Blok heeft het zelf gezegd.’
Dit citaat pleit mij natuurlijk niet vrij. Maar de situatie van Cornets de Groot is wezenlijk anders dan die van bekende en vaak herdrukte auteurs als Couperus, Elsschot of Hermans. Hun werken hebben juist door de vele herdrukken behoefte aan een schone en verantwoorde bezorging, waarvoor de toewijding van specialisten van instellingen als het Huygens Instituut borg staat. Van Cornets de Groot, van wie geen enkel werk ooit is herdrukt, is ook in antiquariaten nauwelijks nog wat te vinden, en ik stel dus voor hem eerst maar weer eens te gaan lezen.