Van de week: post van Hans D.1 en van Aldert.2 Vandaag een kaart van Wage.3 Aldert stuurde me het typoscript4 terug met, zoals hij in de eerste zin zegt: ‘Zomaar wat opmerkingen bij het boek’. Snel werk, en niet erg zorgvuldig overwogen. Toch- zo’n reactie vol onbegrip: het maakt me onrustig. Als dit boek nu weer valt, hou ik het geloof ik maar voor gezien. Niet werkelijk natuurlijk, want ik zal heus blijven schrijven. Essays, meditaties, notities, dingen die ik leuk vind en die me interesseren.5 En alles in een rustig tempo, zónder werkplannen voor het Fonds, maar als afleiding, om nu eens niet te hoeven praten over ‘werk’, waarmee dan écht werk is bedoeld: een taak die je je op de schouders hebt genomen.
‘Je bent een vakman, je hebt een winkel’6 – maar ik wil mijn handen vrij hebben, doen wat ik verkies, zonder daartoe verplicht te zijn. Schrijven om niet te hoeven schrijven. Een schrijver zou in de eerste plaats vrij
[p. 30]
moeten zijn.
Ik heb vandaag de brieven van Aldert en Hans beantwoord. Onvolledig, zoals altijd weer achteraf blijkt.
Narda ging vanavond met migraine naar bed. Ik volgde haar om 01.20 u.
Ik kon natuurlijk de slaap niet vatten. Sliep zij?
We lagen te woelen en hielden elkaar wakker. Tot 03.19 u zag ik op mijn horloge. Tot 03.43 u.
Toen ben ik opgestaan, om dit te schrijven:
Liefde is ons slaapmiddel. Liefde is vooral ook een universeel geneesmiddel, zelfs tegen migraine. We naaien bijna iedere nacht: waarom ontzien we elkaar dan nu?7
Ik heb nog wat zitten lezen, tot 05.13 u.
- Hans Dütting, zie de Dramatis personae. [↩]
- Aldert Walrecht (1931-2009), letterkundige en Lucebert-specialist. [↩]
- Zie de Dramatis personae. [↩]
- Van Cornets de Groots tweede roman Tropische jaren. [↩]
- Vergelijk van Vestdijk deze passage uit een brief aan Theun de Vries uit het oorlogsjaar 1941: “Wij zouden in deze tijd eigenlijk heel eenvoudige dingen moeten schrijven: meditaties, zo uit het onderbewuste opgeweld; nederige notities van in een hoek gedrukte kleine luyden.” Cornets de Groot citeert de zin op p. 56 van Vestdijk op de weegschaal, opgenomen in Intieme optiek. [↩]
- Bekende uitspraak van Gerard Reve. [↩]
- In de laatste zin klinkt de befaamde ‘eerste’ zin uit de Nederlandse literatuur door: Hebban olla vogala… [↩]