Aforismen over traditie en revolutie,
[p. 62]
Als het verleden ontwaakt in het heden, wordt er zonder ons over de toekomst beslist.
Een voorbeeld volgen, is het verleden naar de toekomst verhuizen.
Het citaat is het trojaanse paard van het verleden. Zorg dat jij eruit komt! Waarom werkt men in godsnaam aan de toekomst? Is het verleden soms al af?
Van de herinnering de tirannie. Door de tirannie de verlichting.
De geest en het water: de cel, de vis, het amfibie; de dinosaurus, de vogel en de aap; de vader, de zoon. En de geest, – opnieuw. De hele heilige meetkundige reeks bis ins Blaue hinein. En onze vrolijke formule: nul plus nul is nul.
Vooruit, naar de natuur.
Traditie heiligt het verleden, omdat traditie geen toekomst vertrouwt.
Traditie heeft zichzelf tot toekomst.
Volgende keer beter is geen uitspraak van een traditioneel denkend mens.
Als mijn dochter (11) zegt: “de wereld eindigt in het oneindige”, zal dat best schijndiepzinnig zijn: zij is erfelijk belast. Maar het betekent dat ik voor haar geen bron van wijsheid meer ben. Ach, vader, niet meer!
Men kan niet met het verleden breken als men zegt dat men er geen heeft.
Revolutie is het hedendaagse l’art pour l’art.
Het oude l’art pour l’art is het hedendaagse l’art contre l’art.
Als er niets nieuws was onder de zon had het boek Prediker niet geschreven hoeven te worden. Dies: het boek Prediker als handboek voor revolutionairen.
De verbeelding bevrijden is iets anders dan de verbeelding carte blanche geven. Litérature engagé is niets voor wie het eerste wil. Wie het engagement eist, beperkt zich tot het laatste: soms is mentaliteit het talent een blok aan het been.
Een student moet studeren, zegt de zakenman. Waarom houdt de zakenman zich niet met zijn eigen zaken bezig?