Nou ja, nieuw…1 Streng is natuurlijk als hoofdredacteur aangebleven, – het nieuwe zit ‘m in die 2e redacteur, die altijd zelf voor zijn eigen taak moet zorgen, en in dat opzicht dus achter blijft op zijn collega-op-een-hoger-plan-in-alle-opzichten. Waar die immers voeling houdt met het verhevene, wetmatige, universele en ambtelijke, beperkt die 2e zich tot het dagelijkse, menselijke, persoonlijke en bijzondere, – maar wat dat nou precies is, moet hij in de regel zelf bepalen. Gelukkig niet altijd. Er zijn altijd wel schrijf- en tekengrage collega’s die beseffen dat hun rijke ervaring anderen van nut kan zijn, en die dan ook niet schromen die te boek te stellen of in beeld te brengen. Zij vinden ook dat het i.b. eigenlijk een informatief bulletin is met een communicatief karakter, van belang voor huis, tuin en keuken, om van de school nog maar te zwijgen. Ik (voor een gemakkelijke omgang zeg ik maar ik) zal nog wel in de gelegenheid zijn u om een persoonlijke bijdrage te vragen. Inmiddels legde ik de hand op een essay van de legendarische stichter van de Partij van het Uiterste Midden, Théodore de Saint-Juste Milieu; het wordt u in deze aflevering aangeboden. Soms denk ik van hem: hij geeft inzicht, maar vaker nog: hij geeft er alleen de illusie maar van. Speelt hij een spel? Of breekt hij alleen dat van een ander, uit een vreemde behoefte aan realisme? Men oordele zelf.
Een zoveel mogelijk vaste rubriek moet Kantwit worden; ze moet zoveel mogelijk door lezers van het i.b. worden gevuld. Citaten, grappen, opmerkingen, leuzen, machtspreuken, uit de gang, klas, docentenkamer, vergadering afkomstig, of zomaar een bedenking uit het eigen hoofd, zijn welkom.
Een vraag van kollega PE. Wie heeft er thuis overtollig glaswerk staan? Vooral bierglazen schijnen hard nodig te zijn bij het koffijmeubel. Ik geef de vraag maar door, hoe absurd die mij ook voor wil komen – zo buiten elke vorm van surrealisme om.
Verder werd ik verblijd met een kijk in het werk van Karel, in zijn artikel Het decanaat op het vwo, te vinden op p. 3 – een voorbeeld dat m.i. navolging verdient. De moderator draagt een grapje bij dat mag en de directie heeft zich verdiept in de nieuwe eindexamenregeling. Dat niet alleen – zij heeft deze materie op schitterende wijze weten te bewoorden: kortom: goedgekeurd door het simplistisch verbond!
De onvermijdelijke vervolgserie Officieel en officieus volgt daaronder. Maar voor u daaraan begint, gaarne aandacht voor Joke’s afscheidswoord, dat me de gedachte ingeeft de Gele Vellen te verrijken met een rubriek Lieve Rudi. Hier volgt het:2
—o0o—
Dank, Joke, voor de vleiende, maar bovenal bemoedigende woorden. Vooral je oproep tot tekenaars en schrijvers is me uit het hart gegrepen. Ik zeg altijd: wie rekent, tekent en wie schrijft, blijft. Doen. Neem de stap! Pak die pen!
En om zelf een voorbeeld te geven, hier volgt Joke’s begeerde
Tuinpad
p. 1 Een krabbel van de nieuwe redactie (CN)
Kantwit (rubriek)
p. 2 Overdracht (DA)
p. 3 Het dekanaat op het vwo (HE)
p. 4 Theologische humor (GE)
p. 5 De nieuwe eindexamenregeling (SG)
p. 6 Officieel en officieus (JG)
p. 7 Poètes, vos papiers (Théodore de Saint-Juste Milieu)
- Met ingang van deze negende jaargang nam Cornets de Groot na drie jaar het redacteurschap van Joke Davids weer over. Hij is dit gebleven tot de zestiende jaargang, van 1984-1985, een jaar vóór zijn afscheid van de school. [↩]
- In haar afscheidswoord roept Joke Davids haar opvolger op om van de Gele Vellen een ‘lusthof’ te maken, ‘zij het met geordende paden, waarlangs wij nog eens iets kunnen terug vinden.’ Hiermee doelde zij op het maken van inhoudsopgaven aan het begin van elk nummer. Cornets de Groot heeft deze gewoonte aanvankelijk wel overgenomen, maar gaandeweg laten varen. Vergelijk eventueel de ludieke Bladwijzer aan het einde van Intieme optiek. [↩]