[Geen titel]

 

Bron: Informatief Bulletin (‘Gele vellen’), Lodewijk Makeblijde College, Rijswijk (Z-H), 5e jrg., nr. 4 [1973].

Deze gele vellen brengen een heleboel informatie van de directie. Een bericht van de fractie, èn, van BN – deze man met die onverzettelijke werkkracht – een heel wat overtuigender artikel over cijfers dan dit dat hij verleden keer afscheidde. Niet oppervlakkig dus, maar uitermate indringend, wat trouwens ook de leek zal moeten inzien, die de grafiek (waar overigens een zekere artistieke waarde aan toegekend moet worden) serieus bestudeert. Dus beste lezers, met de neus in de tekst en niet met de vinger in de neus! Op mij rust dan de droeve plicht u in te lichten over een persoonlijk bedoelde aanval van HO op uw aller redacteur. Een artikel van zijn hand – pardon, elleboog – waar ik helaas niet van terug heb. Het spreekt uiteraard vanzelf dat ik, nog onder de indruk van deze agressieve kletspraat, verstek moet laten gaan op het stuk van het wekelijkse IB-essay, waarvoor gaarne mijn excuus.
Laten we maar es beginnen met het fraais van Frans!

Geachte hoofdredacteur,
Je herhaalde uitnodiging tot schrijven aan mij gericht, noopt mij tot een reactie. Ik ben niet laf, en ik heb wel degelijk wat op mijn lever. Alsof ik ‘leeg’ zou zijn, alsof ik in het ‘niets’ thuis hoor, wat je door een blanco pagina probeert te suggereren!1
Neen, Rudi, hier komt iets.
Wanneer je zo door blijft gaan met onze geliefde gele vellen om te springen, sterven zij een roemloze dood. Steeds meer blanco pagina’s, steeds meer bladvullingen. Het aantal lezers neemt met ieder nummer af (wie had de gratis bonnen ontdekt?). De Telegraaf wordt steeds meer gesignaleerd.
Ook ik denk er hard over jouw geesteskind niet meer op mijn schoot te nemen. Vooral om een andere reden.
Je verzet je altijd tegen de technocratie, selectiemethodes, ontmenselijking enz. enz.
Maar in je laatste nummer schrijf je wel: SVPECNCNBNVSKOHSSRVRCRBNKOSRSRSRSRCRBNSGBNBNAMAMVLPASGCRPEPSSV SVSVBNPAGAMOKOHOSRBNSVGSHOBNHSJKLDMOWBBNHOBNBNBN!

Op een school die streeft naar uniformiteit gebruik je soms ineens achternamen (om onduidelijke redenen): Joke Davids, Schumacher, Van Paasen, de heer Peters, de heer Van Lieshout, de heer De Wolf, D. van Geest. De opmerkelijkste naam was ‘Frans’, maar de hiermee aangeduide staat, gezien de contekst, zeer wantrouwend tegenover deze naamgeving.
Kom Rudi, maak er weer een leesbaar blad van. Noem je collega’s weer bij hun naam, of zorg ervoor dat anderen dit doen; dat scheelt ten slotte ook in het aantal blanco pagina’s. Ik ben zelfs voorstander van het gebruik van voornamen. Wat zou het niet aardig zijn te lezen:
Afgelopen vrijdag heeft Rien uit het trommeltje van Gerard, terwijl Jaap grinnikend en Jan zuur toekeek, een appeltje gepikt.

Frans van der Horst (HO)

Over leesbaarheid gesproken!
Hier volgt een lijstje met moeilijke woordjes uit HO’s tekst:

reactie – oprisping
blanco – blauwblauw
suggereren – 1/ ontkennen 2/ bevestigen
pagina’s (bàh!)
Telegraaf (hoera)
technocratie – systeem dat bij uitschakeling van de persoonlijkheid niet anders kan dan perfect draaien
selectiemethode – weg van de onnatuurlijke selectie
uniformiteit – vrucht van motiefloos onderwijs genieten
D. van Geest – arme
contekst – vriendelijke woorden
collega – iem. die een beroep doet op saamhorigheid, wanneer bij hem de nood het hoogst is.
HO – beter dan OH


  1. Zie de noot in het vorige redactioneel. []

Plaats een reactie