Een krabbel…

 

Bron: Informatief Bulletin (‘Gele vellen’), Lodewijk Makeblijde College, Rijswijk (Z-H), 11e jrg., nr. 7, december 1980.

Elf jaar geleden, toen het LMC spontaan uit zijn krachten dreigde te groeien, werd het I.B. noodzakelijk. De schepper ervan, conrector Van Lieshout, zag geen kans meer het onderwijzend personeel van de nodige informatie te voorzien langs de tot dan toe bewandelde wegen: mondelinge mededeling, of schriftelijke, via een prikbord of schoolbord in de hal. Dit informatieve karakter van het blad, maakte het tot een écht tijdschrift, véel echter, dan welk ander tijdschrift ook. Het verschijnt immers niet met grote regelmaat, maar wel altijd op tijd, d.w.z. als het nodig is.
De naam Informatief Bulletin is nooit erg populair geworden; de gemakkelijk klinkende afkorting I.B. al evenmin, waarschijnlijk wel omdat het I.B. geen écht I.B. was. Van Lieshout was in zijn vrije tijd tenslotte journalist, en gaf met groot plezier iets méer dan informatie: een grap, een plagerij, een commentaar op een of ander. Er was ruimte voor het ‘affectieve’ in het I.B. en ook anderen dan hij vonden in dit periodiek een plaats voor hun emoties, gedachten, ideeën, meningen, oordelen, waarden. Het I.B. werd een ruimte voor discussie en voor uitwisseling van allerlei ervaringen, reiservaringen vooral, want onderwijsmensen hebben lange vakanties. In sommige nummers – een I.B.-special bv. of een nummer dat een langere voorbereidingstijd kon verdragen, kwamen ook de I.B.-illustrators in actie: Pieter Konings, Rob Gerritsen.
Ik heb het altijd als een onderscheiding ervaren, dat Van Lieshout op een dag tegen me zei: ‘Ik kan het alleen niet meer af; ik heb je nodig als Gele Vellen-redacteur’. Ik ben dat geweest, vóor Willem van den Ende en na Joke Davids, en ben het nu weer. De naam Gele Vellen, waarmee Van Lieshout het I.B. aanduidde, dankt het blad aan hem, en aan het feit dat de kleur van het papier geel was – en dat is zo gebleven tot op deze dag. Zijn dood, een paar jaar geleden, ontnam het I.B. zijn hoofdredacteur. Er kwam nooit een ander voor hem in de plaats, hij was nu eenmaal onvervangbaar. Er is natuurlijk wel iemand die de kopij verzamelt, lezers aanspoort tot schrijven, ze (soms) uitdagend tegemoet treden wil in ‘een krabbel’, of ook wel in een afzonderlijk stukje, ondertekend met de naam Théodore de Saint-Juste Milieu.
Voor onze nieuwe collega’s van de Benedictus1 tekende ik zijn portret. Zó ziet hij er uit, van voren en van binnen: verstandig, wijs, en dienovereenkomstig: bescheiden.2
 
Portret van Théodore de Saint-Juste Milieu


  1. Het L.M.C. fuseerde op 1 augustus 1980 met de Benedictus Mavo, eveneens te Rijswijk. []
  2. Dit is de laatste maal dat Théodore de Saint-Juste Milieu in de Gele Vellen optreedt. []

Plaats een reactie