Dit nummer is waarschijnlijk het laatste van dit schooljaar. Helemaal precies valt dat niet uit te zoeken, want er komt nog een fractiefeest, naar ik uit betrouwbare bron vernomen heb: De Leede heeft zelfs heel concrete plannen voor een show, op die avond. Maar omdat alles nog zo onzeker is, heb ik maar besloten deze aflevering van het geel onder de ster van het afscheid te plaatsen. Daartoe heb ik nog heel wat collega’s weten te bewegen – (motiveren heet dat tegenwoordig; een motief heette vroeger ‘drangreden’ – dus u kunt zich mijn overtuigingskracht voorstellen). De bijdragen – er zijn er ook van leerlingen bij – vindt u in de gelegenheidsrubriek Doodleuk, verlucht door Pieter.
Over medewerking van de collega’s heb ik eindelijk es niet te klagen: zo bereikte mij via Bas Königslöw een bijdrage van Thio Liem, over de WK voetballen Nota Bene, en van Jap Tjong, bevattende haar inzichten op het stuk van de rekenmachientjes, die binnenkort op de examens mogen worden gebruikt. Er zit geen woord Frans bij, zodat er op het taalgebruik wel enige kritiek denkbaar is…
In ieder geval met deze bijdragen toch de rubriek Kantwit uit haar graf herrezen! Daarin tegen – om met Gerard van Schie te spreken – is Laika1 erin afgedwaald. Ik memoreer dit lieve beest in de woorden van Tollens, de grote Rijswijker, die niet altijd op juiste waarde wordt geschat.
Wanneer ik de prijs had uitgeloofd voor de collega die de meeste bijdragen aan het I.B. geleverd heeft, moet ik Hans Learbuch noemen, die in vrijwel ieder nummer present was. Van Oyen heeft dan een eervolle tweede plaats. Je zou haast zeggen: als de school al van de anderen is, dan is het I.B. van hem, want geen aktualiteit passeert, of hij is er bij, en dat hoort ook zo. Op zijn laatste ontboezeming geeft Paul Rijnbeek in dit I.B. antwoord. Wie weet wordt volgend jaar de discussie voortgezet! Zodat bla bla wel degelijk zin en inhoud heeft.
Maar had ik de prijs uitgeloofd voor de rijkste stilistische bijdragen, dan kunnen we toch niet om buiten Cor Wester, wiens dichtader ook dit keer geopend werd, wat in ieder geval aardiger is dan het dichtgooien van een open ader. Zeker is zeker heet zijn gedicht, en dat lijkt me een mooie filosofie om er het schooljaar mee uit te gaan.
CN
- Cornets de Groots hond, zie het volgende artikel. [↩]