Het vorige bericht op deze site dateert van januari 2019, bijna een jaar geleden. Geen zorgen, ik schrijf nog steeds, al is dat voorlopig nog niet zichtbaar, en natuurlijk ga ik nog steeds naar de film! Afgelopen jaar zag ik 28 films in het Filmhuis, drie in een Pathétheater en één op Netflix (al zag . . . → Meer… Jaarlijstje 2019
|
||||
|
Home »
» Over The Other Side of the Wind (Orson Welles, 2018) The Other Side of the Wind, Orson Welles’ unvollendete, voltooid met medewerking van zijn vriend en apostel Peter Bogdanovich en nu te zien op Netflix. Jarenlang zwierf er een kopie van 42 minuten van de door Welles zelf gemonteerde scènes op het . . . → Meer… In weerwil van alle tegenwind » 
Over The ballad of Buster Scruggs (Joel en Ethan Coen, 2018) Waarschuwing: bevat spoilers The ballad of Buster Scruggs van de Coens (niet via Netflix maar via het onvolprezen rarbg) was een traktatie, zij het met een opdracht. De broers maken een interpretatie over het algemeen niet moeilijk: hun aanpak is zo gestructureerd dat . . . → Meer… Vijf voorbeelden en een handleiding voor hoe (niet) te leven » 
Over Mektoub My Love – Canto uno (Abdellatif Kechiche, 2017) Alexia Chardard, Shaïn Boumedine en Ophélie Bau Naturalisme is een 19e eeuwse uitvinding die in de literatuur met auteurs als Dickens, Flaubert, Zola, Toergenjev en Tolstoi wordt geassocieerd. Bij ons gaat het vooral om Van Deyssel, Couperus en Emants, maar wat mij betreft kunnen ook . . . → Meer… Het naturalisme als fatische vorm » 
Over Lean on Pete (Andrew Haigh, 2017) Steve Buscemi en Chloë Sevigny, twee namen uit het alternatieve ‘independent’ Amerikaanse circuit, waar ik als fan op afvlieg. Maar binnen dat circuit heeft zich een soort contrarevolutionaire stroming genesteld die vooral traditionele waarden serveert – met een rampzalige film als Boyhood (2014) als boegbeeld. Lean on . . . → Meer… De contrarevolutie in independent cinema » 
Over Zama (Lucrecia Martel, 2017) Wat te zeggen over deze film? Ik zou hem nog een keer moeten zien – er is teveel dat ik gemist heb, in de verhaallijn, maar vooral ook in het beeld en in het geluid. En dat terwijl regisseur Martel het nog zo eenvoudig houdt: het perspectief is nooit . . . → Meer… De wraak van het vreemde » Over Three billboards outside Ebbing, Missouri (Martin McDonagh, 2017) [Bevat spoilers] Wat de bemoeienis van de Coens (Ethan Coen is getrouwd met McDormand) met deze film is geweest weet ik niet, maar de personages lijken ook hier, net als in Fargo en andere films 1 gesorteerd te zijn op moreel gehalte, op schuld. “Violence begets . . . → Meer… The buck stops here » Over The Florida Project (Sean Baker, 2017) The Florida Project: gedraaid als een film op een smartphone, als een selfie van een project, een pracht- c.q. krachtwijk pal tegen Disney World aan, bestaande uit The Magic Castle en Futureworld, twee goedkope motels voor toeristen maar ook voor sociaal misdeelden. ‘Pregnant?’ staat er op een . . . → Meer… De werkelijkheid buiten Disney World » Over The Killing of a Sacred Deer (Yorgos Lanthimos, 2017) [Bevat spoilers] Balans, en de uiterste wil om het evenwicht te bewaren, daar gaat het in deze film over. Dat blijkt alleen al uit de onaangedane, formele toon waarop iedereen spreekt, als om het evenwicht maar niet te verstoren. ‘Het is metaforisch, symbolisch’, zegt . . . → Meer… Een nieuwe Herrscher » Over The Beguiled (Sofia Coppola, 2017) Beguiled – volgens het woordenboek betekent dat zowel bekoren, charmeren en betoveren als bedriegen en verleiden, met als pregnant voorbeeldzinnetje ‘The serpent beguiled me and I did eat’. Maar wie is er eigenlijk beguiled in de film? In de meeste kritieken wordt er als vanzelf vanuit gegaan dat . . . → Meer… Beguiled ja – maar wie? » Over Certain Women (Kelly Reichardt, 2016) Al tijdens het kijken naar dit drieluik besefte ik dat dit een van de fijnste films is die ik de laatste jaren heb gezien. Er zijn misschien betere films, van grotere regisseurs, met grotere budgetten en meer ambitie (het woord ‘mannelijker’ valt me in) maar geen waarbij ik . . . → Meer… Tegen het waterboarden van de kijker » Over Rock’n Roll (Guillaume Canet, 2017) Het is niet moeilijk om werkelijkheid en schijn van elkaar te scheiden in Rock’n Roll: het verhaal is van a tot z fictie. Formeel is het een andere zaak: het hoofdpersonage, Guillaume Canet, wordt gespeeld door iemand die ook Guillaume Canet heet (en die de film bovendien schreef . . . → Meer… Method acting: hoe men wordt, wie men niet is » |
||||
|
Copyright © 2020 Rear Window - Alle rechten voorbehouden Powered by WordPress & Atahualpa 144 queries. 0.685 seconds. |
||||
Recente reacties