Spelregels

Posted on Friday, November 02, 2007 10:52 PM

Bergman - Het zevende zegel
De Dood (Bengt Ekerot) en Antonius Block (Max van Sydow)
in Het zevende zegel (Bergman, 1958).


Polemiek is een genre dat, nog voor het vorm aanneemt, liefhebbers van literatuur al weet te verdelen. Er zijn mensen die een voorkeur hebben voor poëzie, of voor dikke romans of voor het essay, of die daar juist minder van houden, maar alleen de polemiek wordt door sommigen categorisch afgewezen. Men vindt het kleinzielig, kinderachtig, of de literatuur onwaardig.

Iets daarvan kan ik wel begrijpen: meer dan andere literaire genres verwijzen polemieken naar een buiten-literaire werkelijkheid: een kwestie, of een persoon. Nu zullen kwesties niet snel door een polemiek worden opgelost (of verergerd), maar het is gebleken dat personen wel degelijk door een polemiek kunnen worden geraakt (met de aanval van Hermans op Cees Buddingh' als bekendste voorbeeld). De polemiek lijkt daarmee dus minder 'hermetisch', minder 'geschiedenis', minder 'heilige optekening' (zie de beide vorige posts). En toch is dat niet het geval, want een polemiek wordt met literaire middelen gevoerd. Die middelen hebben dan ook geen werkelijkheidswaarde (i.e. verwijzen niet naar 'de' werkelijkheid) maar hebben betrekking op een andere werkelijkheid, die ze zelf oproepen en zijn.

De open brief die A.F.Th. van der Heijden vandaag in De Volkskrant heeft gepubliceerd, laat duidelijk de spagaat zien waarin deze schrijver zich ten opzichte van het genre bevindt. Van der Heijden zegt niet van polemiek te houden, waarmee hij meteen aangeeft dat literatuur voor hem geen middel is om een andere werkelijkheid op te roepen, maar om verslag te doen van een bestaande werkelijkheid, al is die verzonnen. Stijl is bij hem geen middel om afstand tot de wereld te scheppen, maar om een wereld te isoleren, een subject te creëren, een wereld binnen een wereld, zonder vluchtlijnen naar buiten. Daarom maakt zijn werk een megalomane, opdringerige indruk: hij moet telkens belet vragen, in plaats van dat hij de wereld zijn werk laat binnenstromen. Met zijn topzware gewicht balanceert het op een wankel voetje: duw je ertegen, dan duw je de schrijver zelf mee omver.
Toch slaagt Van der Heijden er niet in om bepaalde polemische stijlfiguren uit zijn tekst te weren: Grunberg (zijn opponent) 'licht zijn krulstaartje', levert 'reutelende gierspuiterij', enz. Voor de rest blijft het bij deze twee, om een of andere reden aan het agrarisch bedrijf ontleende metaforen. Minder bloemrijk stelt hij dat Grunberg geen argumenten 'hanteert' - en met dat laatste woord toont hij opnieuw de beperkingen van zijn schrijverschap. Wie zo schrijft is feitelijk geen schrijver. Hooguit iemand die het schrijven inzet voor een ander doel.

Dat Grunberg geen argumenten 'hanteert' heeft Van der Heijden weliswaar goed gezien. Daar heeft het genre ook geen enkele behoefte aan. Alsof argumenten de reden, het doel of de rechtvaardiging van een polemiek uit zouden maken. Juist die categorieën - je zou kunnen zeggen respectievelijk het ontologische, epistemologische en moraaltheologische - hebben geen enkele betrekking op de polemiek als genre. Ik hoorde het Elsbeth Etty in een radiocommentaar ook weer over Hermans zeggen: diens polemieken waren de moeite waard, want hij leverde argumenten. Ja, wie weet hanteerde hij ze zelfs.

W.F. Hermans
Hermans hanteert argumenten.

Dat is een merkwaardig gebrek aan inzicht van deze hoogleraar letterkunde. Alsof Hermans' argumenten over allang vergeten kwesties zijn polemieken nu nog genietbaar zouden maken. Alsof een hond zich ooit voor zijn gelijk heeft geïnteresseerd. Alsof Hermans niet wist dat polemiek vooral een literaire vorm is, waarbij niet het wat, het waartoe of waarom geldt, maar alleen het hoe. En dat dat niet immoreel is, maar amoreel, want immoreel is alleen Elsbeth Etty, die zich door 'Adri' (alleen voor vrienden) laat influisteren dat de literatuur met deze 'kleinzielige' kwestie een slechte dienst wordt bewezen, terwijl ze stiekem haar vingers erbij aflikt. Althans, dat hoop je dan maar, want het kan altijd erger: misschien meent ze nog wat ze zegt.

Ook hier speelt weer hetzelfde als bij de 'discussie'* over Pom Wolff. Van der Heijden vat Grunbergs suggestie als zou hij een gevaar opleveren voor zijn eigen gezin letterlijk op. Daarmee overschrijdt Grunberg volgens Van der Heijden 'de regels van het literaire steekspel'. Ik vermoed dat Van der Heijden bij die laatste woorden vooral het beschaafde Swordplay, Wordplay tussen twee heren, Vestdijk en A. Roland Holst, als model 'hanteert'. Want het tegendeel is natuurlijk het geval: Grunberg bedient zich alleen maar van een hyperbool, dus van een literaire stijlfiguur. Van der Heijden noemt zoiets 'ronduit achterbaks' - een fantasieloze kwalificatie waarmee hij een grens oplegt aan een genre waarin hij zegt zich niet thuis te voelen.

Ik probeer niet te beweren dat literatuur boven het leven staat. Ik beweer dat het leven geen alibi moet zijn voor een gebrek aan literaire spankracht. Schrijvers als Van der Heijden zijn veel te plomp voor literatuur. Het moet allemaal 'ronduit' - alsof literatuur een domein is voor het doen van eenduidige uitspraken.

Van der Heijdens volkomen gebrek aan gevoel voor vorm blijkt ook nu hij weigert om bij de uitreiking van de AKO-prijs met Grunberg aan tafel te zitten. Eerst moest Grunberg hem nog een hand geven (om maar door de literaire vormen heen te breken; wij schrijvers, we zijn toch ook mensen?), nu is het weer dit. Gewoon terugschrijven en in je werk verdwijnen was kennelijk geen optie. Dat is jammer - niet voor Van der Heijden, die in de literatuur toch al niets te zoeken blijkt te hebben, maar voor Grunberg, die deze uitnodiging aan een collega om literatuur te bedrijven op de meest inadequate manier beantwoord ziet.

Dali - Slaap
Adri's vormen (Dalí, 'Slaap', 1937).

Houd ik van polemiek? Niet wanneer het om de polemiek gaat. Een polemiek moet altijd een aanleiding hebben, al vindt men die alleen in de eigen predispositie voor het genre. Ik kies er het liefst mensen voor uit die iets te verliezen hebben, iets waar ik ze graag van verlos, - zij het niet omdat ik het hebben wil. Het is een vorm van hulpverlening inderdaad, zoals Grunberg zegt, of van sociale hygiëne. Ik wil zelfs toegeven dat het iets fascistisch heeft.

Maar de belangrijkste les is deze: ga geen polemiek uit de weg wanneer men je ervoor uitkiest. Wat had er van Don Giovanni terecht moeten komen als zijn Stenen Gast apart was gaan dineren?
Om eens iemand te citeren die het weten kon:

'Het zal wel iets bevredigends hebben je stuk te schrijven tegen wie zich als je tegenstanders voordoen. Ik heb echter geen tegenstanders, de tegenstanders hebben mij. Het schenkt me heel geen bevrediging allerlei hufters als hufters aan te wijzen. [] Duizendmaal liever had ik me gewijd aan een van projecten: een boek over Mulisch, een opstel over Achterberg, iets over plagiaat en plagiatoren, werk dat me vervult. Dit onzinnig gedoe tegen de bierkaai vervult niet mij, maar deze lui. En toch sta ik voor ze open, en wie hunner zijn vet wil hebben, kan het bij me komen halen, overal, altijd, ik ben een vriendelijk mens, en onuitputtelijk, al put het me uit.' (R.A. Cornets de Groot, Een onroman een bitterboek).

*Een discussie was dat feitelijk niet te noemen: het was afwijzing tegenover onbegrip (onkunde). Dan heeft een discussie weinig kans van slagen, laat staan een polemiek.


***

Naschrift 6-11-07: Grunberg, die zijn pleegkind als mascotte en bliksemafleider met zich meedroeg, heeft Van der Heijden ten slotte nog gefeliciteerd. Die zei daar nog blijer mee te zijn dan met de prijs. Dat is natuurlijk sympathiek, maar hij had zich de opwinding en de opluchting gemakkelijk kunnen besparen. 't Is literatuur, stupid! Zo heeft hij dan voor niets de hele avond in die aparte ruimte gezeten - maar wel, begrijp ik nu, in overeenstemming met zijn winnende boek, dat zich grotendeels in een gevangenis blijkt af te spelen. Ik zei het al, ook zonder het werk te kennen: het is de literaire vormgeving van een geïsoleerde wereld.

Naschrift 9-11-07: En nog verder wordt die wereld geïsoleerd, nu Grunberg er een 'cordon sanitaire' omheen legt, en zichzelf vrijwillig in dezelfde positie manoeuvreert als Van der Heijden die avond. 't Is een Franse term voor een Vlaams fenomeen, maar op mij komt deze ruilverkaveling, dit protectionisme over als typisch voor de Nederlander. 

Naschrift 26-11-07: En zie onder het artikel van 25 november 2007 op www.arnongrunberg.com voor wat scherpslijperij tussen mij en de heer des huizes. Van massamoord tot kaasfondue.

Feedback

# re: Spelregels

11/6/2007 5:27 PM by Bacchus
"Minder bloemrijk stelt hij dat Grunberg geen argumenten 'hanteert' - en met dat laatste woord toont hij opnieuw de beperkingen van zijn schrijverschap. Wie zo schrijft is feitelijk geen schrijver. Hooguit iemand die het schrijven inzet voor een ander doel."

Ik ben een groot bewonderaar van Arnon, maar ik zou toch graag hier wat verduidelijking krijgen. Waarom is dat dan een teken van zijn beperkt schrijverschap? Enkel verwijten maken is makkelijker dan die verwijten tevens te onderbouwen.
Wanneer is iemand wel 'feitelijk' een schrijver?
Tot slot, je stelt: wie schrijft is per definitie geen schrijver, als hij niet met dat doel schrijft. Ook daar graag een verklaring voor, want mijns inziens is iemand die schrijft én wordt gelezen, een schrijver. Een schrijver bestaat bij de gratie van zijn lezers, en niet zozeer zijn doel.

# re: Spelregels

11/7/2007 3:11 PM by RHCdG
Beste Bacchus,

Als je niet voelt wat er mankeert aan de woordgroep 'argumenten hanteren', dan kan ik het je niet duidelijk maken. Wat doe je voor werk? Het is taal van ambtenaren, beleidsmakers en bureaucraten, niet van schrijvers van levende taal.

Verder ben ik het er mee oneens dat een schrijver bestaat bij de gratie van zijn lezers. Hij bestaat, als hij bestaat, eerder ondanks zijn lezers. Ik neem in dit voorkomende geval graag jou als voorbeeld met betrekking tot mij.

Proost,
RHCdG

# re: Spelregels

11/7/2007 10:23 PM by Bacchus
Beste RHCdG,

dank voor de uitleg. Dat je bestaat als mens wil niet zeggen dat je bestaat als schrijver. Ik kies er niet voor mens te zijn, ik kies ervoor om te schrijven. En de keuze om dat te doen, daar gaat het hier om. Jij zegt dat die keuze niets te maken heeft met lezers, ik waag dat te betwijfelen.
Ik snap wat je bedoelt, maar ik vind toch echt dat een schrijver schrijft omdat hem dat de ultieme voldoening geeft (tenminste, zo ervaar ik dat zelf als aspirant-schrijver en journalist (weet je meteen wat ik doe)), én omdat hij gelezen wil worden.
Die twee zaken zijn onlosmakelijk verbonden. De schrijver wil namelijk met zijn verhaal (fictief of niet) een boodschap overbrengen. En dat kan alleen als de schrijver gelezen wordt, al is het maar door één persoon. Het overbrengen van een boodschap is namelijk het uitgangspunt van het schrift en van schrijven.

Een schrijver bestaat voor zichzelf als hij schrijft, die mening deel ik. Maar het gaat verder dan dat: hij schrijft met een reden, iets drijft hem om de moeite te nemen de teksten te creëren en te publiceren. Dat is altijd terug te leiden tot het overbrengen van een boodschap.
Zoals jij een boodschap wil overbrengen met jouw teksten. En een boodschap bestaat alleen als er een zender én ontvanger zijn.
Wie schrijft wil gelezen worden. Dat geldt ook voor jou, anders zou je je teksten niet op het internet zetten. Je treedt daarmee bewust in de openbaarheid, een domein waarvan je weet dat alle gebruikers er vrije toegang tot hebben, en evenzo vrij zijn te reageren.
Of heb je een andere, niet aan lezers gerelateerde motivatie om je teksten op internet te zetten?

Over de afsluiting van je reactie: gestel, je zou geen bezoekers (lees: lezers) hebben. Dan zou je vanzelf het nut niet meer inzien om door te schrijven. En als je dan toch zou doorschrijven, blijf je dus hopen dat er onverhoopt toch iemand op je site terecht komt.
Dat je de moeite neemt te reageren, zie ik als bewijs voor mijn stelling.

In afwachting van je antwoord,

Bacchus

P.S. Kun je me uitleggen wat jouw drijfveer is om te schrijven, en om je teksten online te publiceren? Wellicht dat het jouw mening iets inzichtelijker maakt, je hebt nog niet overtuigd van je gelijk
P.P.S. Ken je een schrijver die níet wil publiceren, nog nooit iets heeft gepubliceerd en dat ook nooit zal doen en dus enkel voor zichzelf schrijft? En wat zijn dan de redenen om niet te publiceren?

# re: Spelregels

11/8/2007 5:21 AM by RHCdG
Beste Bacchus,

Waarom fluiten sommige mensen op de fiets, of zingen ze onder de douche? Of, ten andere, waarom schreeuwen sommigen het à la dat schilderij van Edvard Munch uit, wetend dat niemand hen hoort? Dat is allemaal niet om te communiceren. Het uitgangspunt van het schrift en het schrijven is niet, zoals je meent, het overbrengen van een boodschap. Het is de notatie in een bepaald systeem van een expressie, zoals fluiten en zingen in een ander systeem kunnen worden genoteerd.
Wanneer je schrijft in de hoop dat anderen het lezen en er waardering voor op zullen brengen, maak je wat je schrijft afhankelijk van een instantie die op vrijwel alle terreinen toch al over je beschikt: de gemeenschap waarin je leeft. Schrijven kan een manier zijn om die gemeenschap de toegang tot een deel van wat je doet en wat je beweegt te ontzeggen, althans te bemoeilijken.

Wat dit weblog betreft, de stukken die ik erop plaats en de reacties die ik geef: dat is allemaal het gevolg van het feit dat ik schrijf in een taal die niet mijn exclusieve eigendom is. Ze gaat aan mij vooraf, en ze zal er nog zijn wanneer ik er niet meer ben. Wanneer je kiest om je in zo'n taal uit te drukken - en een andere bestaat helaas niet! - dan is er ook geen reden om wat je schrijft voor jezelf te houden.

RHCdG

# re: Spelregels

11/8/2007 12:10 PM by Bacchus
Beste RHCdG,

Ik zal na deze reactie de discussie verder laten voor wat hij is, omdat ik denk dat we hier met een onoverkoombaar meningsverschil te maken hebben. Vandaar ook de lengte van dit stuk, ik kan me blijkbaar niet net als u uitdrukken in slechts twee alinea's.

1. Uw conclusie in uw eerste reactie dat ik iets niet 'aanvoel' omdat ik u om uitleg vraag is er eentje die ver voorbij gaat aan mijn werkelijke doel. Als ik aan mijn bakker vraag waarom zijn brood duurder is dan bij andere bakkers, snap ik ook wel dat de man geld wil verdienen. Maar wellicht liggen er diepere motivaties aan ten grondslag, en juist die wil ik weten. Misschien heeft de bakker een schuld, of moet hij alimentatie betalen aan twee van zijn ex-vrouwen. Wellicht vind de man het fijn om in zijn vrije tijd geld te doneren aan kansarme kindjes in Afrika. Dan krijgt het 'geld verdienen' een nieuwe en diepere betekenis. Daar ging het me om.
Uw gevolgtrekking sluit dus per definitie mensen uit die enkel geïnteresseerd zijn in uw gedachtegang of mensen die hun eigen ervaringen en visies willen beproeven aan die van anderen. Ik ga er prat op mijn denkbeelden continu te toetsen en waar nodig bij te stellen. Ik zou er van binnen sterven als ik niet meer open zou staan voor anderen. Deze discussie lijkt me daar een uitstekend bewijs voor.

2. Ik vind 'derhalve', 'difficulteren', 'ontouwaanvastknoopbaarheid' en 'indien' betere voorbeelden van ambtenarentaal dan het door u genoemde 'argumenten hanteren'. Toegegeven, ook ik voer liever argumenten aan dan ze te hanteren, maar ik blijf er bij dat het kort door de bocht is om een schrijver op basis van twee woorden te veroordelen. Ongeacht hoe krom het er ook uitziet of wat voor zelfingenomen en hautaine man Van der Heijden ook is.

3. Zoals u wellicht uit mijn tweede reactie kon destilleren is mijn schrijven, net als het uwe, gebaseerd op het verlangen mezelf te uiten. Die voldoening is de absolute basis van mijn schrijven. Maar taal is uitgevonden om met anderen, ik benadruk: met anderen, te communiceren. Als taal er niet was zouden we slechts in beperkte mate elkander duidelijk kunnen maken middels handgebaren wat we willen uiten. Het gaat dus om expressie én communicatie, waarbij ik toe wil geven dat expressie in theorie louter uitgaat van een zender. Uw laatste zin doet me vermoeden dat u me ergens wel gelijk geeft, maar dat liever met een nodeloze omweg, en dus vrijwel onherkenbaar, omschrijft. U zegt 'vast te zitten' (vergeef me de gebrekkige parafrase) in de taal waarin u zich uitdrukt. Deze zin bevat alle elementen van mijn theorie.

4. Dank voor de moeite die u heeft genomen om te reageren op mijn vragen en meningen. Het heeft mijn ontstane gedachte na uw eerste reactie dat u zich in een ivoren toren bevindt en neerkijkt op mensen die enkel meer willen weten (kennis is macht), gedeeltelijk ontkracht. Mijnerzijds geef ik toe dat ik bij tijd en wijle een megalomane fantast ben, maar ik gedij uitstekend in die zelfverzonnen wereld. En aangezien veel schrijvers zich met een zweem van grootheidswaan en onaantastbaarheid door het literaire landschap zweven, ben ik al aardig op weg om mijn doel te verwezenlijken.

Ik wens u al het beste toe met uw weblog en uw teksten. U heeft er een (kritisch) lezer bij, ongeacht of u zijn mening deelt of niet. Blijft u daarom vooral schrijven, dan zal ik u vooral blijven lezen, opdat ik kan blijven geloven in mijn denkbeelden.

Ik heb genoten van deze digitale dialoog!

Een vriendelijke en oprechte groet van een nieuwe lezer (ook al is dat niet uw doel),

Dionysius C. Boots

# re: Spelregels

11/10/2007 2:44 AM by RHCdG
Wanneer je je denkbeelden altijd maar toetst en bijstelt, verandert Dionysius Bacchus ten slotte in een brave burgerman. Denkbeelden zijn er niet om de een of andere consensus te bewerkstelligen, maar om je te helpen je door het leven te slaan. Open staan voor anderen is daar niet mee in tegenspraak: het betekent vooral dat je de ander met rust laat en hem niet jouw richting op duwt; omgekeerd kan de ander ook geen rechten doen gelden op jou. Dat is geen contract, maar een zuivere waardering van de Ander als Ander.

'Ontouwaanvastknoopbaarheid', hoe verzint men het, is weer zo grotesk, dat een dichter er wellicht weer mee uit de voeten zou kunnen! Verder denk ik, met Freud, dat alle uitingen, in het bijzonder onwillekeurige en onaanzienlijke zoals 'argumenten hanteren' symptomen zijn van de meest typische persoonlijkheidskenmerken: ze vallen buiten de controle van het Ueber-Ich, of zijn er, zoals bij Van der Heijden het geval lijkt, door overgecodeerd. Maar ook afgezien daarvan: bij schrijvers die *schrijven* valt alles wat zij zeggen binnen de mythe die ze van zichzelf vormen, tot aan het kleinste woord toe. Wat Van der Heijden schrijft is kennelijk willekeurig: zijn taal is niet van hem. Maar goed, dat is mijn mening, allicht denken anderen daar anders over.

Het feit dat ik me in een taal uitdruk die door anderen kan worden herkend en verstaan (zoals ik gisteren al toegaf) veronderstelt nog geen schuld aan mijn medemens, of aan de taal. De taal, die aan mij voorafgaat, is het domein van de Ander, en ik kan mijzelf daar niet volledig in realiseren. In dat opzicht is schrijven een altijd vergeefse poging terug te vorderen wat noodzakelijkerwijs verloren gaat zodra ik er in binnentreed. Of zo zegt Lacan.

Vriendelijke groet,

RHCdG

# re: Spelregels

11/14/2007 12:55 AM by zijlstra
het is wel aardig hoor, om de polemiek te ontdoen van 'argumenten'
maar dat is een wierookargument

wat waren nou de grote polemieken in de vorige eeuw

- de vorm-vent kwestie (waarin zich de erfenis van terbraak-duperron zich laat samenvatten)
- de weinrebkwestie met hermans, nuis en rubinstein
- de prachtige polemiek naar aanleiding van de huizingalezing van karel van het reve: literatuurwetenschap, het raadsel van de onleesbaarheid
- in aansluiting daarop de wat beschamende, want dommige polemiek over de evolutietheorie
- de nieuwe tirade van jeroen brouwers over columnisten als guus luiters

in al deze kwesties draaide het om argumenten
en uiteraard - voor eeuwig geformuleerd door ter braak in het voorwoord van de eerste aflevering van forum - om de inzet van het eigen schrijverschap

persoonlijke argumenten, gevoelsargumenten voor mijn part, argumenten die een intuitieve hierarchie tussen geesten bloot legden; maar niettemin argumenten

van dit alles is geen sprake in het gedoe rond grunberg en afth.
dat gaat helemaal nergens om

dat je de kwestie pom wolff daarin betrekt is helemaal van de gekke
sinds wanneer is er bij hem sprake van polemiek
het is een eenzijdige lasterpraat
waar je het best eenzijdig op kunt reageren en dan kiest hij het hazenpad
die zit nu wat laf te koeren op zijn vproblogje

je bent een warhoofd cornets
met - ik heb het je eerder gezegd - wat 'angelesen' en uiterst obsoleet aandoende postmoderne benaderingen waar je nergens anders dan op internet nog goede sier mee kunt maken

# re: Spelregels

11/14/2007 2:50 AM by RHCdG
Zijlstra,

Je begint me te irriteren. Het was beter geweest als je die polemieken, voordat je ze opsomde, eerst eens op je gemak was nagegaan: zijn dit de onderwerpen die de vorige eeuw hebben beheerst? Welnee. Ze hebben alleen betekenis voor de literatuur. Het ging niet om argumenten, het waren kwesties die alleen glans hebben gekregen door de literaire middelen die ervoor werden ingezet, niet door de argumenten. En zie, je doet zelf niet anders: zonder argumenten probeer je een argument te maken voor het argument. Maar ja, warhoofdigheid, postmodernisme, het internet en de goede sier: erg sterk is het niet, hè. Weet je wat? Ontneem mij die sier, en draag elders bij aan die van een ander. Want het internet, zoals jij het voor je ziet, beste 'zijlstra' - dat ben jij.

# re: Spelregels

11/14/2007 1:35 PM by zijlstra
ging weinreb over literatuur..mwoah..zijdelings
(weinreb werd ontmaskerd als een charlatan)
even zijdelings als het raadsel der onleesbaarheid
(het vak literatuurwetenschap is sindsdien aardig in diskrediet geraakt)

jij wilt maar overal literaire glansmiddelen zien
maar zonder substantie en zonder argument stelt het niks voor
en wordt het lasterpraat

je komt over als een nihilist die zich er prettig bij voelt
iemand die denkt dat het nihilisme inhoud heeft dankzij de literaire glans

# re: Spelregels

11/14/2007 6:23 PM by RHCdG
Nog één keer, want je schept er genoegen in te worden gecorrigeerd: het gaat niet om de 'inhoud', om de 'argumenten' of de 'substantie', maar om literatuur, dus om de vorm. Dat heeft met nihilisme, postmodernisme of welk etiket je mij maar wil opplakken, helemaal niets te maken.
Dit was de laatste keer; verder gezeur van je over dit onderwerp haal ik weg.

# re: Spelregels

11/14/2007 7:53 PM by zijlstra
dan haal je me maar weg

maar ik herhaal voor jou dat wat jij als inhoudsloos wilt zien door betrokkenen wel degelijk als inhoudsvol wordt ervaren
en daar gaat het om

sterker die inhoud is door zo'n trol als pom wolff ook wel degelijk geintendeerd

verder wijs ik je erop dat je te maken hebt met een afgestudeerd historicus en filosoof en ik kan in jouw betoogjes niets anders dan wat diltettantisch gewijsneus zien
dat laatste weet je zelf ook wel en daarom raak je zo geërgerd

# re: Spelregels

11/14/2007 9:12 PM by RHCdG
Àlsof wat Grunberg deed door Van der Heijden als inhoudsloos werd ervaren. Die ging ervoor in een andere ruimte eten!
Nee, Zijlstra, dit laat ik staan, vooral nu je je genoodzaakt ziet te melden dat je afgestudeerd historicus en filosoof bent. Dat is nog eens een argument!

# re: Spelregels

11/14/2007 10:46 PM by zijlstra
ja dat is zeker een argument cornet
in je vorige stukje bestond je het een bijdrage van mij ook als gezeur af te doen of dat ik me belachelijk maakte - zoiets
terwijl ik jou een aantal hele ingewikkelde kwesties op een zeldzaam heldere en simpele manier presenteerde

maar dat herken jij niet als zodanig
daarvoor was het te gewone mensentaal
ja toen wist ik wel dat je maar wat beunhaast

ik vind het allemaal best
het is jouw site en je mag er etaleren wat je wilt
maar als je op die manier die trol wilt verdedigen dan wil ik er wel even tegenin gaan

en ja, wat afth betreft, dat is precies wat ik wil zeggen, dat afth het niet als inhoudsloos ervoer (gelijk de doelwitten van dom hondd)
maar jij wilt er van maken dat het allemaal niks te betekenen heeft
omdat het literatuur is of poogt te zijn

met je laatste reactie geef je trouwens wel weer persoonlijke motieven prijs
ik word weggehaald als ik jou doorprik
als ik mezelf volgens jou doorprik laat je het staan

het gaat je ook helemaal niet om de kwestie
het gaat je ook niet om literatuur
het gaat je om wat ijdeltuiterij

nogmaals, je hebt mijn zegen zolang je niet dat abjecte figuur - waar jij zo graag als getuige à décharge voor wilt optreden - in je obsolete, geposeerde beschouwingen betrekt
want in dat geval wil ik graag de vinger leggen op je amateurisme

voor het overige is dat je van harte gegund




# re: Spelregels

11/15/2007 12:40 AM by RHCdG
Nou, één ding heb je voor elkaar gekregen: ik laat alles staan, reageer alleen niet meer op elke provocatie.

# re: Spelregels

11/15/2007 1:30 PM by zijlstra
kijk eens aan
dan val je me toch weer mee

Post Comment

Title  
Name  
Url
Comment   

ATTENTION: the code you need to copy is CaSe SeNsItIvE and is required to prevent spam.
Enter the code you see: