Sleutelbegrippen in de vertaalindustrie zijn kwaliteit en snelheid. Aangezien bij vertalingen wordt uitgegaan van een voltooide brontekst, kon er software worden ontwikkeld waarin bron- en doeltekst op een eenvoudige manier kunnen worden beheerd. Tijdens het vertalen worden in het geheugen lijsten van woorden en zelfs complete zinnen aangelegd, waardoor de eenheid binnen de vertaling gewaarborgd is. Bovendien blijft eventuele opmaak, HTML-tags bijvoorbeeld, behouden.

Dit is allemaal goed nieuws, en Apropos telt dagelijks de zegeningen van de voortschrijdende technologie. Maar wat blijft er op die manier over van de inbreng van de vertaler? Is hij gereduceerd tot operateur van een machine, een onder druk van deadlines bezwijkende 'hysterische robot' (Lucebert) in plaats van een alchemist, een taalcreator?