Bij zowel vertalen als tekstschrijven moeten teksten van éen vorm in een andere worden omgezet. Het gaat om schrijven. Goed schrijven is afhankelijk van stijl. Maar stijl is geen maniertje, geen vertoon van taalvirtuositeit; het is een echtheidskenmerk. Een goede stijl getuigt van de vereniging van de schrijver/vertaler met datgene wat hij schrijft. Pas wanneer hij meent wat hij zegt, dwz wanneer hij zich zijn tekst heeft eigen gemaakt, kan er sprake zijn van stijl.

In dit toeëigenen ligt een van de fundamentele betekenissen van het woord 'apropos' besloten. Er is sprake van een vereenzelviging met het materiaal, en dat merkt de lezer van de tekst: hij merkt niet dat die vertaald is.

Een en ander hangt bovendien samen met de aard van het vertalen. Een vertaler gaat niet direct van de ene taal naar de andere, maar via een derde, 'begrippelijk' niveau, van waaruit de vertaling wordt gecreëerd. Door de tussenkomst van dit derde niveau is er van een 'vertaling' eigenlijk geen sprake meer. De vertaling loopt over het subject, d.i. de vertaler, die nieuwe, eigen taal tot stand brengt.
Ook in dit mechanisme schuilt een essentiële betekenis van het begrip 'apropos'.

Klik hier voor meer informatie over het begrip Apropos.