Is Cornets brutaal? Of agressief?

Evert Verschuur
Bron: Ik predik de nadorst, Lodewijk Makeblijde College, Rijswijk, januari 1986.

[p. 34]

Eenieder die het voorrecht heeft om Ruud in zijn dagelijkse doen en laten bezig te zien zal zeggen: een rustige, ingetogen Indischman die nooit een vlieg kwaad zal doen. Vergis je niet, mij zijn vele voorvallen bekend waarin van dit beeld niet veel over blijft.

Uiterlijk gezagsgetrouw huldigde hij de stelregel: ‘Wie zonodig gezag wil hebben moet weten dat hij beledigd wordt’, en wie is er binnen de school met het hoogste gezag bekleed? Precies: de rector, Jan Streng. Wat die man geleden heeft, de laatste jaren!

In het kader van de verfraaiing van de lerarenkamer stond een oude kast in de weg. Terecht besloot de rector dit onding, dat qua stijl geheel niet meer paste bij de rest van het meubilair, naar het grofvuil te verwijzen. De goede man heeft het geweten! Venijnige stukjes in de gele vellen en brutale hetzevorming binnen het lerarenteam vielen hem ten deel.1 Ik herinner mij ook de infame wijze waarop dezelfde rector tijdens een werkweek 4-Havo door Ruud bejegend werd. De invloed van ‘wodka met peper’ kon nauwelijks als verzachtende omstandigheid gelden.

En dan die ene keer dat Streng door drukke werkzaamheden zijn les vergeten was. Wie stond er vooraan om hem dit eens fijntjes in te peperen? Ruud!, die notabene zelden blijk gaf iets van roosters te begrijpen.2

[p. 35]

In mijn bezit is het concept van een brief aan de minister van O. & W. om de eerste graads bevoegdheid voor Ruud te verkrijgen. Kennelijk vertrouwde hij Piets Smits en mij niet en stelde hij de brief namens ons op. De brutaliteit! De laatste alinea, na regels vol prijzende woorden over zichzelf, luidde: ‘Wij besluiten, o.i. redelijkerwijs, met het uitspreken van de overtuiging dat Uwe Excellentie eveneens van mening zal zijn dat ons verzoek niet afgewezen kan worden. Wij zijn U voor deze zienswijze bij voorbaat bijzonder dankbaar!’

In een naschrift stond: ‘Beste Evert, ’t was brutaal, maar ’t succes hangt daarvan af. En voor jullie is ’t motto boven deze brief’ en dat was: ‘Het kerkhof ligt vol onmisbare lieden’. Is dat alles niet brutaal?

Maar Ruud agressief?

Als Ruud terug naar huis ging, placht hij op station Den Haag H.S. een kroketje te trekken uit de automaat. Menigmaal had hij een gulden in de gleuf gestopt, maar de tegenwaarde door defecten niet gekregen. Op een dag, de gulden viel weer vruchteloos in de gleuf, rende hij naar het loket en gaf aan de daar bezig zijnde persoon duidelijk te kennen dat hij het zat was en een kroket wilde voor zijn geld. De man reageerde geheel niet en na herhaald aandringen werd Ruud zo kwaad dat hij met een welgemikte punter een aantal ruitjes van de automatiek intrapte. Op dat moment greep de spoorwegpolitie in. Ruud werd weggevoerd voor een langdurig en scherp verhoor. 0 ja, de persoon achter het loket bleek achteraf een niet-begrijpende Turk te zijn. Is dat alles niet agressief?

Ruud, deze ‘slechte’ eigenschappen waren niet in staat om het gevoel van warme vriendschap van velen ten opzichte van jou in gevaar te brengen, integendeel: persoonlijk heb ik mijn leukste tijd op school met jou mogen doorbrengen, samen met Paul en ‘Haas’. Ik zal het verder alleen moeten doen, maar ik mis jullie heel erg. Een ‘herenlunch’ waarbij drie heren ontbreken is ook niet alles…

Je was een begenadigd schoolmeester met universitaire bekwaamheden. Je hebt handenvol vriendschap uitgedeeld naar generaties leerlingen, waarbij ze tevens op een prettige manier kennis maakten met proza en poëzie. Niet alleen ik, maar bijna iedereen mist je omdat je zo sfeerbepalend was.

Gelukkig kan ik je steeds in Leiden vinden, schrijvend of stofzuigend. Ik moet dat toch vaker doen….

Evert3


  1. Zie Ik kèn wel janke! (veertiende jaargang). []
  2. Zie Meneer Strè-èng, KÒMT u nog?? (tiende jaargang). []
  3. Leraar wiskunde. Zie de brief aan Evert Verschuur. []

Plaats een reactie